De rankine-temperatuureenheid, ook bekend als de absolute thermodynamische temperatuurschaal, is een niet-SI-metrische maateenheid voor temperatuur. Het wordt gebruikt in verschillende technische contexten en wordt meestal uitgedrukt in kelvin (K). De Rankine-schaal is uitgevonden door de Schotse ingenieur William John Macquorn Rankine. Rankine-temperatuur is een warmte-energie in Britse en Amerikaanse meeteenheden. Het wordt veel gebruikt in de stoomkrachtindustrie, omdat het geschikt is voor het werken met verzadigde stoom. De Rankine-temperatuurschaal is gemaakt door de Schotse ingenieur en natuurkundige William John Macquorn Rankine (1820-1872). Hij stelde het absolute nulpunt in op -459,67 ° F (-273,15 ° C) en het kookpunt van water op 707,2 ° F (374,6 ° C). Dit betekent dat een 1:1-mengsel van water en ijs een temperatuur heeft van 32 ° F (0 ° C), terwijl een 1: 1-mengsel van stoom en water een temperatuur van 212 ° F (100 ° C) heeft.

Celsius (afkorting: °C) is een temperatuurschaal waarbij het vriespunt van water en het tripelpunt van water wordt gedefinieerd als 0 graden Celsius (of °C), en het kookpunt van water wordt gedefinieerd als 100 graden Celsius (of °C). C). Deze schaal wordt veel gebruikt in de wetenschap, vooral in landen waar het metrieke stelsel veel wordt gebruikt, hoewel het officieel beperkt is tot temperaturen tussen -50 ° en 100 °. Het is ook de basis van een aantal andere schalen, waaronder de APH-schaal (Atmospheric Pressure-based Humidity) en de ANSI-standaard voor het rapporteren van weerstemperaturen. Celsius is vernoemd naar de Zweedse astronoom Anders Celsius. De graad Celsius (°C) kan verwijzen naar een specifieke temperatuur op de schaal van Celsius, maar ook naar een eenheid om een temperatuurinterval, een verschil tussen twee temperaturen of een onzekerheid aan te geven. Het kan bijvoorbeeld worden gebruikt om de temperatuur te beschrijven waarbij water kookt, of die waarbij de druk van een bepaald gas gelijk is aan 1 atmosfeer (atm).