واحد دمای رانکین که به عنوان مقیاس دمای ترمودینامیکی مطلق نیز شناخته می شود، یک واحد متریک غیر SI برای اندازه گیری دما است. در انواع زمینه های مهندسی استفاده می شود و معمولاً بر حسب کلوین (K) بیان می شود. مقیاس رانکین توسط مهندس اسکاتلندی ویلیام جان مکورن رانکین اختراع شد. دمای رانکین یک انرژی گرمایی در واحدهای اندازه گیری بریتانیا و آمریکا است. این به طور گسترده در صنعت برق بخار استفاده می شود، زیرا برای کار با بخار اشباع مناسب است. مقیاس درجه حرارت رانکین توسط مهندس و فیزیکدان اسکاتلندی ویلیام جان مکورن رانکین (1820-1872) ایجاد شد. او صفر مطلق را در -459.67 درجه فارنهایت (273.15- درجه سانتیگراد) و نقطه جوش آب را در 707.2 درجه فارنهایت (374.6 درجه سانتیگراد) قرار داد. این بدان معنی است که یک مخلوط 1:1 از آب و یخ دارای دمای 32 درجه فارنهایت (0 درجه سانتیگراد) است، در حالی که مخلوط 1:1 بخار و آب دارای دمای 212 درجه فارنهایت (100 درجه سانتیگراد) است.

درجه سانتیگراد (مخفف: درجه سانتیگراد) مقیاس دمایی است که نقطه انجماد آب و نقطه سه گانه آب 0 درجه سانتیگراد (یا درجه سانتیگراد) و نقطه جوش آب 100 درجه سانتیگراد (یا درجه سانتیگراد) تعریف می شود. ج). این مقیاس به طور گسترده در علم مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه در کشورهایی که سیستم متریک به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد، اگرچه به طور رسمی به دمای بین 50- تا 100 درجه محدود می شود. همچنین پایه تعدادی دیگر از مقیاس‌ها، از جمله مقیاس APH (رطوبت مبتنی بر فشار اتمسفر) و استاندارد ANSI برای گزارش دمای هوا است. سلسیوس از نام ستاره شناس سوئدی آندرس سلسیوس گرفته شده است. درجه سانتیگراد (درجه سانتیگراد) می تواند به یک دمای خاص در مقیاس سلسیوس و همچنین یک واحد برای نشان دادن فاصله دما، تفاوت بین دو دما یا عدم قطعیت اشاره داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است برای توصیف دمایی که در آن آب می‌جوشد، یا دمایی که در آن فشار یک گاز معین برابر با 1 اتمسفر (اتمسفر) است، استفاده شود.