Kelvin (sembol: K) sıcaklık için bir ölçüm birimidir. Adını, ölümünden dört yıl sonra, 1892'de Lord Kelvin olarak lordluk rütbesine yükselen Londralı mühendis ve fizikçi William Thomson'dan almıştır. Kelvin ölçeği, termodinamiğin klasik tanımında tüm termal hareketin durduğu sıcaklığı sıfır noktası olarak mutlak sıfır olarak kullanan mutlak, termodinamik bir sıcaklık ölçeğidir. Kelvin birimi, sıfırdan maksimum artı ve eksi 273.15 dereceye kadar değişen termodinamik sıcaklık ölçeğinin (en azından teoride) bir çeyreğine eşittir. Kelvin ölçeği bilim ve teknolojide yaygın olarak kullanılmaktadır. Kelvin sıcaklık birimi, mutlak sıcaklığın bir ölçüsü olarak kullanılır. 0° Santigrat ve 273.15 K (Derece Kelvin) -273.15° Santigrat'a eşittir veya 0° Kelvin, VSMOW'un (standart ortalama okyanus suyu) üçlü noktasına eşittir. Kelvin sıcaklığını içeren birimlerin çeşitli kombinasyonları ve dönüşümleri vardır. Kelvin kullanarak Fahrenhayt ve Santigrat arasında dönüştürmek için, kelvin cinsinden değerini elde etmek için Fahrenhayt cinsinden bir sayıya 273,15 eklemelisiniz. Örneğin, 273.15 ila 212 derece Fahrenheit eklemek size yaklaşık 373.15 kelvin verecektir.

Mutlak termodinamik sıcaklık ölçeği olarak da bilinen rankine sıcaklık birimi, sıcaklık için SI olmayan bir metrik ölçüm birimidir. Çeşitli mühendislik bağlamlarında kullanılır ve genellikle kelvin (K) olarak ifade edilir. Rankine ölçeği, İskoç mühendis William John Macquorn Rankine tarafından icat edildi. Rankine sıcaklığı, İngiliz ve Amerikan ölçü birimlerinde bir ısı enerjisidir. Doymuş buharla çalışmaya uygun olduğu için buhar gücü endüstrisinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Rankine sıcaklık ölçeği, İskoç mühendis ve fizikçi William John Macquorn Rankine (1820-1872) tarafından oluşturuldu. Mutlak sıfırı -459.67 °F (-273.15 °C) ve suyun kaynama noktasını 707.2 °F (374.6 °C) olarak belirledi. Bu, 1:1 su ve buz karışımının 32°F (0°C), 1:1 buhar ve su karışımının ise 212°F (100°C) sıcaklığa sahip olduğu anlamına gelir.