کلوین (نماد: K) یک واحد اندازه گیری دما است. این نام به افتخار مهندس و فیزیکدان لندنی ویلیام تامسون گرفته شده است که در سال 1892، چهار سال پس از مرگش، به عنوان لرد کلوین به درجه رفیع ارتقا یافت. مقیاس کلوین یک مقیاس دمای مطلق و ترمودینامیکی است که به عنوان نقطه صفر مطلق صفر مطلق، دمایی که در آن تمام حرکت های حرارتی در توصیف کلاسیک ترمودینامیک متوقف می شود، استفاده می کند. واحد کلوین برابر است با یک ربع مقیاس دمایی ترمودینامیکی (حداقل در تئوری) که از صفر تا حداکثر مقدار مثبت و منفی 273.15 درجه متغیر است. مقیاس کلوین به طور گسترده در علم و فناوری استفاده می شود. واحد دمای کلوین به عنوان اندازه گیری دمای مطلق استفاده می شود. این معادل 0 درجه سانتیگراد و 273.15 کلوین (درجه کلوین) برابر با -273.15 درجه سانتیگراد است، یا 0 درجه کلوین برابر با نقطه سه گانه VSMOW (میانگین استاندارد آب اقیانوس) است. چندین ترکیب و تبدیل واحد وجود دارد که دمای کلوین را شامل می شود. برای تبدیل بین فارنهایت و سلسیوس با استفاده از کلوین، باید 273.15 را به عددی در فارنهایت اضافه کنید تا مقدار آن بر حسب کلوین بدست آید. برای مثال، با افزودن 273.15 به 212 درجه فارنهایت، حدود 373.15 کلوین به شما می رسد.

واحد دمای رانکین که به عنوان مقیاس دمای ترمودینامیکی مطلق نیز شناخته می شود، یک واحد متریک غیر SI برای اندازه گیری دما است. در انواع زمینه های مهندسی استفاده می شود و معمولاً بر حسب کلوین (K) بیان می شود. مقیاس رانکین توسط مهندس اسکاتلندی ویلیام جان مکورن رانکین اختراع شد. دمای رانکین یک انرژی گرمایی در واحدهای اندازه گیری بریتانیا و آمریکا است. این به طور گسترده در صنعت برق بخار استفاده می شود، زیرا برای کار با بخار اشباع مناسب است. مقیاس درجه حرارت رانکین توسط مهندس و فیزیکدان اسکاتلندی ویلیام جان مکورن رانکین (1820-1872) ایجاد شد. او صفر مطلق را در -459.67 درجه فارنهایت (273.15- درجه سانتیگراد) و نقطه جوش آب را در 707.2 درجه فارنهایت (374.6 درجه سانتیگراد) قرار داد. این بدان معنی است که یک مخلوط 1:1 از آب و یخ دارای دمای 32 درجه فارنهایت (0 درجه سانتیگراد) است، در حالی که مخلوط 1:1 بخار و آب دارای دمای 212 درجه فارنهایت (100 درجه سانتیگراد) است.