Jednostka temperatury Rankine'a, znana również jako bezwzględna termodynamiczna skala temperatury, jest metryczną jednostką miary temperatury spoza układu SI. Jest używany w różnych kontekstach inżynierskich i zwykle wyrażany w stopniach Kelvina (K). Skala Rankine'a została wynaleziona przez szkockiego inżyniera Williama Johna Macquorna Rankine'a. Temperatura Rankine'a to energia cieplna w brytyjskich i amerykańskich jednostkach miary. Jest szeroko stosowany w energetyce parowej, ponieważ nadaje się do pracy z parą nasyconą. Skala temperatury Rankine'a została stworzona przez szkockiego inżyniera i fizyka Williama Johna Macquorna Rankine'a (1820-1872). Ustawił zero absolutne na -459,67 ° F (-273,15 ° C), a temperaturę wrzenia wody na 707,2 ° F (374,6 ° C). Oznacza to, że mieszanina 1:1 wody i lodu ma temperaturę 32°F (0°C), podczas gdy mieszanina 1:1 pary i wody ma temperaturę 212°F (100°C).

Fahrenheit to skala temperatury oparta na skali zaproponowanej w 1724 roku przez fizyka Daniela Gabriela Fahrenheita (1686-1736), w której jako jednostkę stosuje się stopnie Fahrenheita. Jego nazwa pochodzi od astronoma i fizyka Gabriela Fahrenheita (1686-1736). W oryginalnej skali temperatura zamarzania wody wynosi 32 stopnie, a temperatura wrzenia 212 stopni. Jednostka znana jest również jako Farenheit lub Reaumur. W nauce i gotowaniu skala Fahrenheita jest powszechnie używana w USA. Ta skala temperatury została nazwana na cześć astronoma Gabriela Daniela Fahrenheita (1686-1736). Jednostka temperatury Celsjusza została nazwana na cześć szwedzkiego astronoma Andersa Celsjusza (1701-1744).