Ο Κελσίου (συντομογραφία: °C) είναι μια κλίμακα θερμοκρασίας με το σημείο πήξης του νερού και το τριπλό σημείο του νερού να ορίζεται ως 0 βαθμοί Κελσίου (ή °C) και το σημείο βρασμού του νερού να ορίζεται ως 100 βαθμούς Κελσίου (ή ° ΝΤΟ). Αυτή η κλίμακα χρησιμοποιείται ευρέως στην επιστήμη, ιδιαίτερα σε χώρες όπου το μετρικό σύστημα χρησιμοποιείται ευρέως, αν και επίσημα περιορίζεται σε θερμοκρασίες μεταξύ -50° και 100°. Αποτελεί επίσης τη βάση μιας σειράς άλλων κλιμάκων, συμπεριλαμβανομένης της κλίμακας APH (Atmospheric Pressure-based Humidity) και του προτύπου ANSI για την αναφορά θερμοκρασιών καιρού. Το Celsius πήρε το όνομά του από τον Σουηδό αστρονόμο Anders Celsius. Ο βαθμός Κελσίου (°C) μπορεί να αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία στην κλίμακα Κελσίου καθώς και σε μια μονάδα που υποδεικνύει ένα διάστημα θερμοκρασίας, μια διαφορά μεταξύ δύο θερμοκρασιών ή μια αβεβαιότητα. Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τη θερμοκρασία στην οποία βράζει το νερό ή εκείνη στην οποία η πίεση ενός δεδομένου αερίου είναι ίση με 1 ατμόσφαιρα (atm).

Η μονάδα θερμοκρασίας rankine, επίσης γνωστή ως η απόλυτη θερμοδυναμική κλίμακα θερμοκρασίας, είναι μια μετρική μονάδα μέτρησης της θερμοκρασίας χωρίς SI. Χρησιμοποιείται σε διάφορα περιβάλλοντα μηχανικής και συνήθως εκφράζεται σε kelvins (K). Η κλίμακα Rankine εφευρέθηκε από τον Σκωτσέζο μηχανικό William John Macquorn Rankine. Η θερμοκρασία Rankine είναι μια θερμική ενέργεια σε βρετανικές και αμερικανικές μονάδες μέτρησης. Χρησιμοποιείται εκτενώς στη βιομηχανία ατμοηλεκτρικής ενέργειας, καθώς είναι κατάλληλο για εργασία με κορεσμένο ατμό. Η κλίμακα θερμοκρασίας Rankine δημιουργήθηκε από τον Σκωτσέζο μηχανικό και φυσικό William John Macquorn Rankine (1820-1872). Έθεσε το απόλυτο μηδέν στους -459,67 °F (-273,15 °C) και το σημείο βρασμού του νερού στους 707,2 °F (374,6 °C). Αυτό σημαίνει ότι ένα μείγμα νερού και πάγου 1:1 έχει θερμοκρασία 32°F (0°C), ενώ ένα μίγμα ατμού και νερού 1:1 έχει θερμοκρασία 212°F (100°C).