Το Φαρενάιτ είναι μια κλίμακα θερμοκρασίας που βασίζεται σε μια που προτάθηκε το 1724 από τον φυσικό Ντάνιελ Γκάμπριελ Φαρενάιτ (1686–1736) που χρησιμοποιεί τον βαθμό Φαρενάιτ ως μονάδα. Πήρε το όνομά του από τον αστρονόμο και φυσικό Gabriel Fahrenheit (1686–1736). Στην αρχική κλίμακα, το σημείο πήξης του νερού είναι 32 μοίρες και το σημείο βρασμού 212 μοίρες. Η μονάδα είναι επίσης γνωστή ως Farenheit ή Reaumur. Στην επιστήμη και στη μαγειρική, η κλίμακα Fahrenheit χρησιμοποιείται συνήθως στις ΗΠΑ. Αυτή η κλίμακα θερμοκρασίας πήρε το όνομά της από έναν αστρονόμο ονόματι Gabriel Daniel Fahrenheit (1686-1736). Η μονάδα θερμοκρασίας Κελσίου πήρε το όνομά της από τον Σουηδό αστρονόμο Άντερς Κελσίου (1701-1744).

Η μονάδα θερμοκρασίας rankine, επίσης γνωστή ως η απόλυτη θερμοδυναμική κλίμακα θερμοκρασίας, είναι μια μετρική μονάδα μέτρησης της θερμοκρασίας χωρίς SI. Χρησιμοποιείται σε διάφορα περιβάλλοντα μηχανικής και συνήθως εκφράζεται σε kelvins (K). Η κλίμακα Rankine εφευρέθηκε από τον Σκωτσέζο μηχανικό William John Macquorn Rankine. Η θερμοκρασία Rankine είναι μια θερμική ενέργεια σε βρετανικές και αμερικανικές μονάδες μέτρησης. Χρησιμοποιείται εκτενώς στη βιομηχανία ατμοηλεκτρικής ενέργειας, καθώς είναι κατάλληλο για εργασία με κορεσμένο ατμό. Η κλίμακα θερμοκρασίας Rankine δημιουργήθηκε από τον Σκωτσέζο μηχανικό και φυσικό William John Macquorn Rankine (1820-1872). Έθεσε το απόλυτο μηδέν στους -459,67 °F (-273,15 °C) και το σημείο βρασμού του νερού στους 707,2 °F (374,6 °C). Αυτό σημαίνει ότι ένα μείγμα νερού και πάγου 1:1 έχει θερμοκρασία 32°F (0°C), ενώ ένα μίγμα ατμού και νερού 1:1 έχει θερμοκρασία 212°F (100°C).