کلوین (نماد: K) یک واحد اندازه گیری دما است. این نام به افتخار مهندس و فیزیکدان لندنی ویلیام تامسون گرفته شده است که در سال 1892، چهار سال پس از مرگش، به عنوان لرد کلوین به درجه رفیع ارتقا یافت. مقیاس کلوین یک مقیاس دمای مطلق و ترمودینامیکی است که به عنوان نقطه صفر مطلق صفر مطلق، دمایی که در آن تمام حرکت های حرارتی در توصیف کلاسیک ترمودینامیک متوقف می شود، استفاده می کند. واحد کلوین برابر است با یک ربع مقیاس دمایی ترمودینامیکی (حداقل در تئوری) که از صفر تا حداکثر مقدار مثبت و منفی 273.15 درجه متغیر است. مقیاس کلوین به طور گسترده در علم و فناوری استفاده می شود. واحد دمای کلوین به عنوان اندازه گیری دمای مطلق استفاده می شود. این معادل 0 درجه سانتیگراد و 273.15 کلوین (درجه کلوین) برابر با -273.15 درجه سانتیگراد است، یا 0 درجه کلوین برابر با نقطه سه گانه VSMOW (میانگین استاندارد آب اقیانوس) است. چندین ترکیب و تبدیل واحد وجود دارد که دمای کلوین را شامل می شود. برای تبدیل بین فارنهایت و سلسیوس با استفاده از کلوین، باید 273.15 را به عددی در فارنهایت اضافه کنید تا مقدار آن بر حسب کلوین بدست آید. برای مثال، با افزودن 273.15 به 212 درجه فارنهایت، حدود 373.15 کلوین به شما می رسد.

فارنهایت یک مقیاس درجه حرارت است که بر اساس مقیاسی است که در سال 1724 توسط فیزیکدان دانیل گابریل فارنهایت (1686-1736) پیشنهاد شد که از درجه فارنهایت به عنوان واحد استفاده می کند. این نام به افتخار ستاره شناس و فیزیکدان گابریل فارنهایت (1686-1736) گرفته شده است. در مقیاس اصلی، نقطه انجماد آب 32 درجه و نقطه جوش 212 درجه است. این واحد با نام های فارنهایت یا رئومور نیز شناخته می شود. در علم و آشپزی، مقیاس فارنهایت معمولاً در ایالات متحده آمریکا استفاده می شود. این مقیاس دمایی به نام ستاره‌شناسی به نام گابریل دانیل فارنهایت (1686-1736) نامگذاری شد. واحد درجه سانتیگراد از نام یک ستاره شناس سوئدی آندرس سلسیوس (1701-1744) نامگذاری شده است.